Op het nieuwe album van de Utrechtse postpunkband Bowl zingt Vos Ploeg openhartig over zijn mentale problemen. In 2023 won Bowl in het vorige onderkomen van dB’s de Utrechtse bandwedstrijd Clash of the Titans. Dit gaf de band -op dat moment pas een half jaar actief- een flinke boost en leidde o.a. tot het mee-touren bij het prestigieuze rondreizende Nederlandse muziekfestival de Popronde. In augustus 2014 verscheen het eerste deel van het conceptalbum The rude interruption of fear. In april verschijnt deel twee. Op het terras van de nieuwe locatie van dB’s spreken we met zanger Vos Ploeg. Hij wordt vergezeld door medemuzikanten Pascal Mosterd en Jorah Peterse, beide gitarist. Deel twee van jullie nieuwe album is anders van toon dan het tweede. Kun je daar iets over vertellen? Vos Ploeg: ‘Het eerste deel klinkt vrij chaotisch en gaat over de storm die in mijn hoofd woedde. Ik ontdekte dat ik een dwangstoornis had. Op het volgende deel, dat iets lichter van toon is, plaats ik mijn stoornis in perspectief. Ik kijk naar de symptomen en de invloed op mijn leven. Eigenlijk wilde ik op het tweede deel vertellen hoe alles weer goed kwam. Maar toen we dat album gingen maken, kreeg ik een terugval.’ Kun je iets specifieker zijn over wat er precies met je aan de hand was? ‘Ik liep rond met heel heftige, angstige gedachten, over gek worden en andere mensen iets aandoen. Om die gedachten tegen te gaan, voerde ik allerlei dwanghandelingen uit. Op momenten dat ik bang was om gek te worden, bleef ik tegen mezelf zeggen wat mijn naam was, en wat ik deed in het dagelijks leven. En als ik bang was dat mensen iets aan zou doen, bleef ik uit de buurt van messen. Zo serieus was het. Dankzij professionele hulp kwam ik erachter dat het een dwangstoornis was. Toen werd het duidelijker voor mij. Er zou niks ergs gebeuren met mezelf of met anderen.’ bowl-artikel Wanneer besloot je om dit thema in je teksten te verwerken? ‘Het voelde bijna als een noodzaak. Ik wil bewustzijn creëren over dit onderwerp. Mensen die hetzelfde ervaren, wil ik steun bieden. Je kunt je angsten overwinnen. Het is een moeilijk onderwerp, een beetje taboe ook. Mensen bespreken dit liever niet met vrienden of familie. Maar het is belangrijk om er open over te zijn. En het helpt als je weet dat het weer goed kan komen. Je moet wel aan de bel trekken en er met anderen over praten. Wat er ook in je hoofd gebeurt, je moet blijven beseffen dat je een gewoon mens bent.’ Heb je positieve reacties gekregen? ‘Zeker. Iemand die al een poosje fan van ons is en ook een dwangstoornis en angst voor psychoses heeft, zei dat hij (zij?) veel steun heeft gehad aan mijn teksten. Het is gaaf om te zien dat mijn verhaal anderen kan helpen. En voor mezelf was het heel fijn om reacties te krijgen, want ik voelde me er op dat moment soms best alleen in.’ Is de muziek die jullie maken, postpunk, geschikt voor zo’n heftig thema? ‘In principe kun je het kwijt in elke soort muziek, maar het helpt wel dat postpunk vaak chaotisch en agressief is. De teksten zullen soms misschien wat cryptisch zijn, maar mensen horen het thema terug in onze muziek omdat het verhaal inmiddels wat bekender is. Overigens zijn er heel veel mensen met een dwangstoornis. Kunst kan een goede uitlaatklep zijn als je de hele dag wordt geconfronteerd met een versie van jezelf die je niet wil zijn.’ Hoe gaat het nu met jou? ‘Op en af, ik heb net een terugval gehad. Dus ik moet er weer mee aan de slag, met de therapeut en mezelf. Het gaat vast vaker terugkomen, daar moet ik mee dealen. Ik denk dat de terugval een onderdeel van mijn leven zal blijven.’ Dan mengen ook bandleden Pascal en Jorah zich nog even in het gesprek. Pascal: ‘Ik heb mega veel respect voor de manier waarop Vos hiermee omgaat en hoe hij zijn stoornis in zijn teksten heeft verwerkt. Hij is mijn favoriete tekstschrijver.’ Jorah: ‘Aan het begin van een repetitie doen we altijd een check. Iedereen kan dan zeggen hoe die zich voelt. Dat is heel fijn voor de sfeer in de band.’ Pascal: ‘Een check vooraf raad ik aan voor ieder groepsverband. Als je je slecht voelt, kun je soms minder presteren. En als de anderen dat niet weten, kan er frustratie ontstaan. Het is beter om er met de groep over te praten.’ 23 mei 2025, ACU, acu.nl