Markante Utrechters over hun favoriete locatie in de stad. Deze maand Petra Luiken, geridderd voor haar inzet voor de Utrechtse queer gemeenschap, bij het muurgedicht van Dirkje Kuik aan de Oude Kamp, een zijstraat van de Nieuwegracht.
De OudeKamp dus?
‘Het huis tegenover het muurgedicht was de woning en het atelier van de in 2008 overleden Dirkje Kuik. Zij was een bekende Utrechtse kunstenares, schrijfster en dichteres, én een van de eerste transgender personen die daar openlijk voor uitkwam. Hoewel ze daar tijdens haar leven weinig erkenning voor kreeg, bleef ze ondanks alle tegenwerking achter haar idealen staan. Ze deed dat al in de jaren zeventig – een halve eeuw geleden – terwijl de huidige generatie transgender personen het ook weer moeilijk heeft. Daarom is ze een inspiratiebron voor mij, en om haar alsnog te eren openen we het jaarlijkse Utrecht Queer Culture Festival, dat in oktober zijn derde editie beleefde, met de Dirkje Kuik-lezing.’
Dirkje Kuik was een van de eerste transgender personen die daar openlijk voor uitkwam
Grootste ergernis?
‘Wat ik heel jammer vind, is dat er in Utrecht geen grote clubavonden meer zijn. Als twintiger danste ik tot diep in de nacht in onder meer Club Monza, de voormalige Scala-bioscoop aan de Potterstraat, om daarna in een doodstille stad weer heel gelukkig naar huis te fietsen. Onlangs las ik dat jongeren er tegenwoordig een andere manier van uitgaan op na houden – dus daarom staan die zalen nu waarschijnlijk leeg. Heel veel kroegen telt Utrecht wel. Ontzettend gezellig, maar voor een breed aanbod aan nachtcultuur vind ik dat die clubavonden eigenlijk niet mogen ontbreken.’
Mooiste herinnering?
‘Zelfs de mooiste dag van mijn leven was 25 april dit jaar, toen ik werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor mijn vrijwilligerswerk voor de Utrechtse queer gemeenschap. Ik ben daar twintig jaar geleden mee begonnen toen ik in het oude Tivoli het maandelijkse lhbtqia+-feest van stichting PANN had bezocht. Ik vond het heel lastig om uit de kast te komen, maar omdat ik daar zoveel leuke mensen zag, dacht ik: als dat mijn toekomst is, ga ik het wel redden. Ik wil eraan bijdragen iets moeilijks om te buigen naar iets positiefs. Naast mijn fulltime managementbaan bij ProRail besteed ik gemiddeld vijftien uur per week aan mijn vrijwilligerswerk. Die onderscheiding is de kroon op dat werk, zo’n groot cadeau, hoewel ik het daar niet voor doe. Het gaat me erom dat ik bijdraag aan een inclusiever Utrecht, waar ik overigens ben geboren en getogen.’
Laatst gezien?
‘Constellations van theatergezelschap Terminal 8 in Theater Kikker. Dit stuk van Nick Payne gaat over twee mensen en de keuzes die ze maken voor hun liefdesleven. Tijdens het stuk komen telkens de verschillende afslagen die je kunt nemen aan bod. Bijvoorbeeld: iemand die je in de kroeg ontmoet afwijzen óf met elkaar in bed belanden. Wat ik zo mooi vond, is het gegeven dat ogenschijnlijk kleine beslissingen zo bepalend kunnen zijn voor de rest van je leven. Wél met iemand een kopje koffie gaan drinken kan een enorm verschil maken.’
Tot tranen geroerd?
‘Tijdens de laatste editie van het Queer Culture Festival stond onder meer een voorvertoning van Verstoten op het programma: een prachtige en schrijnende documentaire over dak- en thuisloze lhbtqia+-jongeren van filmmaakster Claire Slingerland. Die vond plaats in Atelier Spat van de Tussenvoorziening, de 24-uursopvang voor mensen die in het dagelijks leven ondersteuning kunnen gebruiken. Een van de vaste bezoekers kwam ook. “Als ik het na 3 minuten niks vind, ben ik pleite,” zei hij. Maar die man heeft de hele documentaire gezien, en zei tijdens het nagesprek dat hij het erg vond dat er voor die jonge mensen geen goede opvang is. Daarmee raakte hij voor mij de kern van het festival: in elkaars levens kijken en daardoor nader tot elkaar komen.’
De energie van Utrecht?
‘Met de komst van TivoliVredenburg en sportevenementen als de Giro is het prachtige culturele aanbod van de stad nog diverser geworden. Tegelijkertijd blijft Utrecht een fijne, niet arrogante energie houden. Het is ook oké als je ergens gewoon met je spijkerbroek en All Stars naar binnen loopt.’
Read in English
Over dit artikel
tekst:
Sarah-Mie Luyckx
beeld:
Juri Hiensch
Publicatiedatum:
4 december 2025
Magazine editie:
UITagenda Utrecht dec/jan 2025
