In de theaterversie van Confrontaties, gebaseerd op het gelijknamige boek van Simone Atangana Bekono, volgen we de Salomé die in een jeugdgevangenis zit. Een aangrijpend verhaal over je plek vinden in de wereld. ‘Ik zeg ja tegen rollen die actueel voelen.’ Met haar debuutroman Confrontaties won Simone Atangana Bekono prijs na prijs. Het verhaal gaat over tiener Salomé – een jonge vrouw van kleur – die al jaren het doelwit is van pesterijen en racistische opmerkingen door twee klasgenoten. Als dat haar te veel wordt, knapt er iets bij haar. Ze gaat over tot ernstige mishandeling en komt in de jeugdgevangenis terecht. Ondertussen heeft ze contact met haar ouders en zus die moeten dealen met de gevolgen van Salomés daden, en door het hele dorp met de nek worden aangekeken. De voorstelling nodigt uit tot gesprek. Wie ben jij, wie ben ik, wat zijn onze verschillen Regisseur Casper Vandeputte van Theater Utrecht werd gegrepen door het thema en bewerkte het boek tot een voorstelling. ‘Je ontmoet eigenlijk een persoon in crisis die probeert om er weer bovenop te komen. Ze probeert zichzelf en de wereld om haar heen te begrijpen.’ Het verhaal gaat over niet geaccepteerd worden, je niet thuis voelen in Nederland, vervolgt Casper. En over hoe je met een multiculturele achtergrond toch binnen die maatschappij kan leven. ‘Dat thema wordt steeds vaker besproken in de media en dat moet ook, want onze maatschappij is constant in beweging en verandert van samenstelling. Deze voorstelling nodigt uit om in gesprek te gaan. Wie ben jij, wie ben ik, wat zijn onze verschillen en wat hebben we nodig om samen te kunnen leven?’ Sharlee Daantje en Casper Vandeputte De voorstelling is een samenwerking tussen Theater Utrecht en DOX. Sharlee Daantje, die vorig jaar de Theo d’Or won voor hun rol in Het Achtste Leven (voor Brilka), speelt de rol van Salomé. Casper werkte eerder met Sharlee aan de HNTjong-jeugdvoorstelling Het Experiment, over complottheorieën en extremisme. In hoeverre verschilt de voorstelling van het boek? Casper: ‘Niet zo veel, we volgen echt het verhaal in het boek. Alleen laten we dat in de voorstelling niet door Salomé zelf vertellen, maar wordt ze geholpen en uitgedaagd door vier andere meiden met wie zij in de jeugdgevangenis zit. We leggen de nadruk op samen leven, verbondenheid en kameraadschap. Zo kan hopelijk een jonge generatie bezoekers zich erin herkennen. Met het decor, muziek en beweging maken we het tot een dynamisch geheel.’ Sharlee, wat sprak jou aan in de rol? Sharlee: ‘Ik zeg ja tegen rollen die actueel voelen, tot nu toe hebben alle voorstellingen waarin ik speelde een maatschappelijke relevantie. Salomés zoektocht naar zichzelf vind ik ook heel tof, en alles wat daarbij komt kijken. En dat het verhaal heel erg van nu is. Ik herken dingen in Salomé, zoals je buitengesloten voelen maar ook dat zij een denker is, die dingen wil begrijpen die recht tegenover haar staan. Ik vind het lekker om de frustratie uit te spelen die zij voelt over de wereld. Het werkt goed als de rest van de cast me opjut, we doen het met elkaar. Mijn grootste uitdaging is de danschoreografie, nu ik twee knieblessures heb…’ Ik vind het lekker om de frustratie uit te spelen die Salomé voelt over de wereld Wat hopen jullie dat de voorstelling teweegbrengt? Sharlee: ‘Natuurlijk is het vet als de voorstelling eraan bijdraagt dat we meer begrip krijgen voor elkaar en we zo de wereld een stukje verbeteren. Ik voel wel een bepaalde verantwoordelijkheid om het verhaal zo goed mogelijk te vertellen. Ik hoop vooral dat bezoekers geraakt worden, al is het maar één iemand. Het lijkt me ook tof als het een gevoel van herkenning oproept. Neem bijvoorbeeld een thema als uitsluiting en hoe we als Nederlandse samenleving ervoor kunnen zorgen dat al die verschillende culturen naast elkaar bestaan. Dat gaat iedereen aan.’ Casper: ‘Het is niet per se een troostende voorstelling, maar eerder een verhaal met een moraal – namelijk dat we met elkaar het gesprek moeten blijven voeren, zodat we elkaar blijven vinden. Salomé is iemand die daar veel moeite voor doet en ik denk dat iedereen dat zou moeten doen. Het zou mooi zijn als de voorstelling mensen helpt, op welke manier dan ook, om meer te praten, hoe moeilijk dat soms ook is. Zodat ze brandstof en een soort recept krijgen om zich te verhouden tot anderen, tot mensen die ze niet goed kennen of begrijpen.’ Waar droom je nog van na het winnen van de Theo d’Or? Sharlee: ‘Het belangrijkste is dat ik met fijne mensen werk, die ik vertrouw, en dat we samen vette shit maken, dingen die ik nu niet eens kan bedenken. Ik speelde hiervoor in de voorstelling Who’s afraid of Oscar Wilde van Compagnie Red Yellow & Blue, over queer ouderschap. Dat zijn mooie thema’s om voor het voetlicht te brengen. Maar ik bekijk het nu nog per moment, als ik maar lekker kan spelen. Net als Salomé ben ik ook nog zoekende in het leven, haha.’ 15 t/m 17 oktober 2025 in Stadsschouwburg Utrecht