Asfaltfeeën

Een asfaltfee is, behalve een puzzelsynoniem voor een tippelaarster, een klein bloemetje dat in staat is om door asfalt heen te groeien. De band ontstond in 2009 uit de samenwerking tussen muzikant Cor van Ingen (elektrische bariton en effecten) en de dichters Ellen Deckwitz (stem) en Ingmar Heytze (stem, synthesizer). Van Ingen tekent met zijn elektrische, zessnarige Fender VI-bas en een aantal gitaareffecten een klanklandschap waardoor de stemmen van Heytze en Deckwitz kunnen dwalen. Asfaltfeeën speelde in de grote en kleine zaal van Vredenburg, op Gothic-festival Summer Darkness, Lowlands en Wintertuin. Nadat Deckwitz – die overigens de band nooit heeft verlaten en bij gelegenheid nog wel eens opduikt tussen de heren – vertrok naar Amsterdam, traden Johan Borger (gitaar, drums, lapsteel) en Julius de Paauw (vibrafoon) toe. Toen bleek dat Julius de Paauw ongeneeslijk ziek was, ging de band in december 2018 drie dagen opnemen in Studio Moskou in Utrecht. Dat resulteerde in 2021 in hun officiële debuut Zwart Glimmend Chroom bij Excelsior Recordings. Het werd de muzikale nalatenschap van Julius, de in 2019 overleed. Het album heeft zijn oude notitieboekje als omslag.

‘Wat nergens op lijkt is echt,’ zoals Jules Deelder al schreef. Referenties voor het bandgeluid zijn in dit geval niet eenvoudig te geven: waar de zelfgemaakte demo Door de straten uit 2012 misschien vooral electropop-achtig genoemd kan worden, is het debuutalbum Zwart glimmend chroom bij Excelsior eerder een poëtische roadmovie, waarbij luisteraars refereren aan uiteenlopende bronnen als Jim Morrison en The Doors, David Sylvian, Ry Cooder – en dat zit er op een bepaalde manier allemaal misschien ook wel in.

Asfaltfeeën is in de huidige bezetting een zeskoppige indie-all starband, met Bram Hakkens (die eerder speelde bij Kyteman, De Staat, Krezip e.a.) op drums, Jelte Heringa (Eefje de Visser, Moss e.a.) op toetsen en Martijn Vink (The Maureens e.a.) op gitaar. Johan Borger tekent nog steeds voor gitaar en lapsteel, Cor van Ingen (Spinvis, Speed 78) voor de VI-bas en Ingmar Heytze is voordragend frontman en incidenteel gitarist.

‘Asfaltfeeën is een ongrijpbaar project,’ zegt Heytze, ‘omdat bijna iedereen in de band er een meer dan volledig artistiek leven naast heeft. We zijn er bij repetities altijd heel snel uit omdat we ons niet bovenmatig met elkaar bemoeien. Ik ken mijn eigen werk en weet hoe ik het wil brengen, zij hebben aan een hoofdknik en een half woord genoeg om samen de prachtigste dingen te maken. Ik heb altijd het gevoel dat het een duet is tussen één dichter en een vijfkoppig, grillig, wiegend, vloeiend, bewegend, sussend, soezend, rommelend en dampend wezen.’