Markante Utrechters over hun favoriete locatie in de stad. Deze maand Aafke Romeijn, muzikant, schrijver en journalist in Kaffeetaria aan de Croeselaan. Kaffeetaria dus? ‘Ik woon er een paar minuten fietsen vandaan, vlak bij Park Transwijk: een suffe plek waar helemaal niks is. Daarom was het een opluchting dat een jaartje geleden Kaffeetaria hier zijn deuren heeft geopend. Ik fiets er elke ochtend langs als ik mijn dochter naar school breng, en ga er daarna een paar keer per week de erg lekkere koffie – cappuccino met havermelk – drinken. Dan haal ik meteen een zuurdesembrood van de Utrechtse bakkerij Lavett. De sfeer hier vind ik heel goed, er zijn altijd mensen maar het is nooit te druk. Ook spreekt het me aan dat Kaffeetaria een echte buurtfunctie heeft. In de cafés dichter bij het station zit je tussen de maatpakken van de Rabobank.’ Grootste afknapper? ‘Het is tof dat deze westkant van de stad nu ook wordt ontwikkeld, maar dat wordt veel te veel overgelaten aan de projectontwikkelaars. Zo is het aantal sociale huurwoningen in het nieuwe Beurskwartier gehalveerd. Dat vind ik heel zorgelijk, omdat er een groot tekort is aan sociale huur. Naarmate de plannen vorderen, stellen projectontwikkelaars de plannen bij en de gemeente – die veel geld in deze projecten heeft gestoken – kan niet anders dan meebewegen. In verkiezingstijd ben ik lijstduwer voor de PvdA en probeer ik daar aandacht voor te vragen. De politieke wil om er wat aan te veranderen is er wel, maar projectontwikkelaars hebben een lange adem.’ Guilty pleasure? ‘Als het in de winter slecht weer is, ga ik graag met mijn 7-jarige dochter Rudi naar Adventurepark Play-in, de bizar grote binnenspeeltuin in winkelcentrum The Wall. Ouders klagen vaak hoe vreselijk ze die indoorspeeltuinen vinden, vanwege de krijsende kinderen en omdat er geen daglicht is. Soms klaag ik een beetje mee, maar ben toch blij dat deze speeltuin bestaat. Gelukkig heeft Rudi nu de leeftijd dat ik niet meer constant achter haar aan hoef te rennen, dus neem ik soms mijn laptop mee. Ik ben bezig met mijn derde roman. Schrijven vind ik fantastisch, net als muziek maken. Ik heb in 2023 mijn nieuwe album afgerond, dat volgend jaar september uitkomt. Het boek voorlopig niet, daaraan ben ik net begonnen.’ Mooiste herinnering? ‘Toen ik 16 was en nog in het Gelderse Overasselt woonde, had ik verkering met mijn voormalige buurjongen, die in een studentenflat aan de Ina Boudier-Bakkerlaan woonde. Daar was ik vaak in de weekenden. Op een mooie winterdag liep ik via de Nieuwegracht naar het Centraal Station. Ik vond het een openbaring om te zien dat alles in de stad binnen handbereik was: cafés, bioscopen, winkels. Een enorm contrast met Overasselt, een piepklein dorpje in een weliswaar prachtige omgeving, maar dat zegt je als tiener natuurlijk niks. Niet lang daarna ben ik zelf in Utrecht Nederlands gaan studeren. Voor de vorm ben ik nog bij andere universiteiten gaan kijken, maar ik wist al dat het Utrecht zou worden.’ Laatst gezien of gehoord? ‘De Engelse band Stereolab op Le Guess Who?, die een beetje gekke, avantgarde-achtige soundscapes maakt, in plaats van afgeronde liedjes met een couplet en refrein. Als professional kan ik het niet laten om met een analytisch oor naar liedjes te luisteren, maar in deze muziek kon ik helemaal verdwijnen.’ Tot tranen geroerd? ‘Vorig jaar was ik op het jaarlijkse Freedom City Festival, waar de hiphopdanscultuur centraal staat. Dat festival vindt plaats in de hele stad – ook gratis, in de openbare ruimte. Ik belandde op het Stadsplateau bij een internationale wedstrijd krumping: een theatrale, acrobatische hiphopdansstijl. Daar zag ik onder andere twee Oekraïense meisjes die waanzinnig dansten. Wat me ontroerde was dat de aanwezige internationale scene onderling enorm aanmoedigend was, terwijl ze onbekenden waren voor elkaar. Sowieso word ik altijd blij van kunst in de publieke ruimte. Het heeft een bepaalde kwetsbaarheid, maar als iets daar lukt, ontstaat er een extra bijzondere sfeer.’