Een vriend kwam langs in Utrecht om samen te gaan eten. We waren aan de late kant en moesten vanuit Lombok naar het restaurant in de binnenstad. Daar waren nog twee plekjes vrij, maar alleen als we op tijd waren. Dus stelde ik voor om met zo’n turquoise deelscooter te gaan. Lekker snel, en je kunt op de app zien waar ze geparkeerd staan. “Ik zet die pishelm weer op en sjees weg als een scooter-aso” We liepen naar een standplaats bij mijn huis. Daar zagen we twee mensen met turquoise dopjes op net wegrijden op de scooter die wij hadden gewild. Een paar honderd meter verderop, ter hoogte van de moskee op de Damstraat, stond het volgende exemplaar, maar die was volgens de app ‘niet beschikbaar’. Wij door naar het kruispunt bij TivoliVredenburg, en jawel: deze deelscooter konde we pakken. Na enig geharrewar kregen we de zadeldeksel open en kwamen de helmen tevoorschijn. Omdat ik geen wax van de voorganger in mijn haar hoef, deed ik wel eerst een haarnetje op. foto: Jelmer de Haas Toen konden we gaan rijden. Hárd gaan die krengen. Leuk, maar ook levensgevaarlijk. Turquoise moordmachines zijn het. We zoefden de binnenstad in, naar het restaurant, waar ik dat ding ‘even snel’ wilde parkeren. Heb je weleens een scooter op de standaard gezet? Eindeloos stond ik eraan te hengsten, als een bezwete maniak. Toen alleen nog ‘even’ uitloggen. Maar toen ik dat probeerde, toonde de app een rood scherm. Blijkt dat je niet in het centrum mag parkeren met die turquoise krengen. Dat kan alleen buiten de grachten. Dus ik laat mijn vriend achter bij het restaurant, zet die pishelm weer op en sjees als een scooter-aso door de binnenstad, naar de buitenstad, om dat kloteding wéér op de standaard te zetten en een poging tot uitloggen te doen. Zegt de app: ‘Zet de scooter op een parkeerplek.’ Want er blijken officiële parkeerplekken te zijn. Vijfhonderd meter verderop was de eerste. Ik die ellendige homp weer neerzetten – ik werd wel beter in de standaard – en opnieuw proberen uit te loggen. ‘Deze parkeerplaats is vol.’ Hier begon ik met schreeuwen. Ziedend was ik. En ondertussen liep de teller door, hè. Schreeuwend en scheldend reed ik verder, met in één hand de gashendel en in de andere mijn telefoon om die parkeerplek te zoeken. Die bleek ergens achter de Inkpot verstopt te zitten. Megahandig: zo’n anderhalve kilometer bij het restaurant vandaan. Hier kon ik dan eindelijk uitloggen en de rekening betalen. 8 euro 50. Mijn vader zou zeggen: ‘Dat is ruim 18 gulden!’ Kokend van woede en badend in het zweet kwam ik 25 minuten te laat aan in het restaurant. Ik had beter vanaf huis kunnen lopen. Daan Boom is programmamaker, muzikant en komiek en woont in Utrecht. Hij is presentator van Streetlab en treedt op als rapper The Dean.