Van FM Serious Request en de finale van het Regio Songfestival tot een uitverkochte show in TivoliVredenburg: de carrière van de Utrechtse zangeres Diede Vendrig – artiestennaam Dyde – gaat als een speer.
Z e vertegenwoordigde de provincie Utrecht tijdens het Regio Songfestival en behaalde de vierde plaats met Laat Maar, dat – net als haar andere liedjes – grotendeels autobiografisch is. De Utrechtse Diede uit Lombok wilde een rol voor haar geliefde stad in het nummer: ‘Als ik samen hier met jou aan de gracht sta. In de schaduw van de Dom, o dan voel ik dat mijn hart is gesloten. Je had me, maar je laat me nu lopen. O, laat maar.’
Ze bedacht allerlei acties om zoveel mogelijk stemmen binnen te halen. Zo speelde stadsbeiaardier Malgosia Fiebig Laat Maar op de Domtoren en was er een flashmob met een groot koor midden in de stad. Het is tekenend voor Diedes enorme drive: als zij iets in haar hoofd heeft, gaat ze er 100 procent voor.
Welke rol speelde muziek in jouw jeugd?
‘Ik zat nog op de basisschool toen ik geïnspireerd raakte door mijn opa, een gepassioneerde trompettist. Het begon met klarinet en optreden voor familie. In groep 8 speelde ik idooltje, naar het programma Idols op tv en kreeg ik een zangsolo in de schoolmusical. Zo ontdekte ik dat ik kon zingen. Ik vond het lekker om thuis mee te zingen met I will always love you van Whitney Houston of Adele. Ook gaf ik me op voor talentenjachten op de middelbare school, die ik won. Muziek was toen al voor mij een uitlaatklep en het leukste dat er is.’
Om aan de top te komen, moet je ook brutaal durven zijn
Toch ben je niet muziek maar psychologie gaan studeren.
‘Ik realiseerde me hoe onzeker de muziekwereld is. Ik wilde graag anderen helpen en mijn vader adviseerde me voor financiële zekerheid te gaan, dus werd het een studie psychologie. Het zingen verdween naar de achtergrond omdat ik niet goed wist hoe of wat en bij wie ik moest zijn. Pas in 2023 schreef ik mijn eerste liedje, Geen Keus. Ik kreeg contact met een producer, uiteindelijk pakte een label het op en sindsdien is het hard gegaan. Al ben ik ook nog steeds psycholoog, en het mooie is dat ik nu ook hoor dat ik anderen help. Maar dan met mijn muziek, die hen bijvoorbeeld kracht en steun geeft. Ik ben nu 31, en vind het cool om te laten zien dat je nooit te oud bent om je dromen na te jagen. Mijn motto is: nee heb je, ja kun je krijgen. Het is hard werken om aan de top te komen, maar je moet ook brutaal durven zijn. Dat ben ik zoveel mogelijk. Zoals met die campagne voor het Regio Songfestival, maar ook door me in te schrijven voor talentenjachten. Als ik een leuke kans zie, dan pak ik hem!’
Je trad op in het Glazen Huis van 3FM, deed mee aan de Mentos Grote Prijs van Nederland en won een 3FM-battle. Wat brengt dat je?
‘Hoe meer er op mijn pad komt, hoe groter ik durf te dromen. Ik zie het als één groot avontuur. Voordat ik meedeed aan de Grote Prijs nam ik mezelf niet serieus als artiest. Toen ik het schopte tot de finale, vervolgens op de radio mocht spelen, fans kreeg en nummers van mij in bekende Spotify- lijsten stonden, kreeg ik meer zelfvertrouwen. Al besef ik bijna niet wat er allemaal gebeurt. Een uitverkochte TivoliVredenburg-show? Dat had ik vorig jaar nooit geloofd.’
Die show is ook de release van je eerste ep.
‘Ja, heel vet. De ep, de show en het nieuwe nummer gaan Dankzij Jou heten. Het is voor mij een moment om iedereen te bedanken: vrienden, familie, collega’s en mijn fans. Zij geloofden eerder in mij dan ikzelf. Ik zing: ‘Dankzij jou durf ik te dromen en dat durfde ik een lange tijd nog niet.’ Bizar hoeveel liefde en support ik de afgelopen jaren heb gevoeld, zonder dat had ik het niet gekund.’
Wat is de Dyde-sound?
‘Poppy, maar wel met pit, eerlijk en kwetsbaar maar niet zoetsappig. Ik hoop dat anderen een gevoel van erkenning en steun uit mijn muziek halen en zo positief bij te dragen aan hun levens. De reacties die ik krijg, motiveren mij om door te gaan.’
Mijn sound is poppy met pit, eerlijk en kwetsbaar, maar niet zoetsappig
Is schrijven ook een soort therapie voor jou?
‘Zeker. Ik praat in het dagelijks leven niet veel over mijn emoties, maar als ik ga zitten achter mijn piano of met mijn gitaar voor een liedje, dan komt de tekst als vanzelf. Voor mij is schrijven de manier om om te gaan met mijn emoties. Laatst reed ik naar huis langs de Kanaalstraat, waar net een steekpartij was. Dan ben ik zo in shock dat mensen elkaar zoveel geweld kunnen aandoen, dat zodra ik thuis ben het eerste wat ik doe is er een liedje over schrijven.’
Wat hoop je voor komend jaar?
‘Lastige vraag, uit zelfbescherming probeer ik juist om niet meer veel doelen te stellen. Al lijkt het me heel vet om lekker op festivals te spelen en misschien een clubtour te doen. Mijn grootste doel is om meer in het moment te zijn, trots te zijn op wat er allemaal lukt en vooral te genieten.’
6 december 2025, TivoliVredenburg
