Zee-Tuin-Jarman

Als kunstenaar Derek Jarman midden jaren 80 wordt gediagnosticeerd met hiv, koopt hij een vissershutje met zwart geteerde planken en felgele kozijnen. Daar laat hij een tuin tot bloei komen op een kiezelstrand met een rokende kerncentrale.

Zo’n 40 jaar later vindt theatermaker Elvis de Launay in Jarman een beschermheilige, in zijn dagboek Modern Nature een Bijbel en gaat voorzichtig geloven dat Barre Landen paradijzen kunnen worden. In zee-tuin-jarman bevraagt, betreurt en bezingt zij in een Mis (voor wie mist), begin en einde, geboorte en dood, paradijzen en barre landen en brengt een tuin van taal tot bloei met aangespoelde woorden uit o.a. The Wasteland, The Tempest, Paradise Lost, leven en levenswerk van Jarman en eigen pen.