Filosoof en Denker des Vaderlands Marjan Slob over Natuurpark Bloeyendael. Markante Utrechters over hun favoriete locatie in de stad. Deze maand: filosoof en Denker des Vaderlands Marjan Slob over Natuurpark Bloeyendael in de wijk Rijnsweerd. Park Bloeyendael dus? ‘Het is er heel fijn, omdat het er niet al te aangeharkt is. Door de slingerende paden kun je er zelfs een beetje verdwalen. In de lente zijn er tapijten van sneeuwklokjes en ’s zomers zorgt de zon voor een gouden gloed over het gras. Bloeyendael is een lekker rustige wandelplek; geen hang-en recreatiepark. Al lopend denk ik graag na, niet op een probleemoplossende maar reflecterende manier. Door dat droomdenken, zoals ik het noem, kun je je losmaken van de dagelijkse werkelijkheid en op onverwachte, originele ideeën komen.’ Afknapper? ‘Dat ik nauwelijks meer snel over de Neude bij de bibliotheek – een belangrijke publieke functie – kan komen, omdat caféuitbaters er de publieke ruimte hebben ingepikt. Als ik dan door hun terrassen loop, krijg ik weleens kwaaie blikken. Hoezo?, denk ik dan. Het is toch niet jóuw plein, het is óns plein. En waar ik me sowieso aan erger is citybranding. De stad is geen merk.’ Guilty pleasure? ‘In de middag naar de film gaan, terwijl ik eigenlijk zou moeten werken. Ik ervaar dat als een luxe en het is fijn dat het kan in een stad. Ik vind mijn werk ontzettend leuk, maar soms wil mijn hoofd niet meer en is het beter even iets anders te gaan doen. Ik laat me dan graag verrassen in het Louis Hartlooper Complex.’ Mooiste herinnering? ‘Na mijn studie heb ik jarenlang in Lombok gewoond. Op een dag kon mijn dochter, toen een kleuter van vier, het naambordje van onze straat lezen. Opeens bracht ze de letters die ze kende in verband met elkaar en met dat bordje. Zo leuk en vertederend om te zien dat dat kwartje was gevallen.’ Lekkerste eten? ‘In restaurant Stadsjochies aan de Rijndijk, op de overgang van stad naar platteland. Een leuke plek en het menu is feestelijk, met weinig vlees en veel aandacht voor groenten, die grotendeels komt uit de kas waarin je zit te eten. Een mooi gegeven, ook omdat ze zo laten zien: zo zou onze toekomst kunnen zijn.’ Tot tranen geroerd? ‘Bij de HBO-serie Mare of Easttown heb ik zitten sniffen. In deze miniserie over een vrouwelijke detective in een Amerikaans dorpje wordt geweldig geacteerd, onder andere door Kate Winslet. Maar wat me zo trof, waren de rijke vrouwenvriendschappen. Mare Sheehan, afkomstig uit een lowerclass milieu, weet zich mede staande te houden dankzij de steun van de vrouwen om haar heen. De serie laat zien hoe vriendschap met een andere vrouw je door het leven kan dragen. Het cruciale belang van een intieme vriendin ken ik uit mijn eigen leven, maar in series en films zie je meestal van die jolige vriendinnenclubs.’ Pas ontdekt? ‘De Social Impact Factory in het oude Staffhorstgebouw aan het Vredenburg heeft een prettige vibe. Het is een laagdrempelige locatie met betaalbare flexwerkplekken en vergaderruimtes en een leuke kantine. Ik kwam er over de vloer omdat mijn man er klusjes doet. Het is mooi dat mensen daar iets kunnen uitproberen zonder dat het ze financieel de kop kost.’ Inspirerende Utrechter? ‘Phoe, dat zijn er veel. Maar ik bewonder de geëngageerde fotograaf Jan Banning. Voor zijn werk reist hij de hele wereld over. Hij is erg integer en verbindt zich echt met de mensen die hij fotografeert. Zo heeft hij foto’s gemaakt van een Amerikaanse gedetineerde vrouw, die levenslang moet zitten. Maar Jan gelooft in haar onschuld, hij correspondeert met haar en maakt zich met onder meer petities sterk voor vrijlating. Bij Jan vullen kunst en engagement elkaar aan.’